Dag 6 : Detroit

Dag 6 : Detroit 

Goedemorgen. We kunnen rustig aan doen deze ochtend en uitslapen. Iets wat Rob dan ook doet. Ik ben gewoon op tijd wakker. Het zou nog een uurtje langer mogen van mij. Half zes is eigenlijk net iets te vroeg. 

Ik krijg een lief filmpje van de katjes van Maud. Ze zijn weer helemaal op hun gemak en doen het prima. 

We hebben vandaag weer een ontbijt erbij. Het is eigenlijk het standaard ontbijt hier in de usa. Brood, bagels, muffins, drie soorten cornflakes, je kunt wafels bakken (een grote of 4 mini’s) er is ei, worstjes, yoghurtjes, koffie en thee en sap. We gaan voor het brood met jam en ei en voor de 4 mini wafels. 

Om half tien gaat het Henry Ford museum open. Deze zit op 8 minuten rijden van ons hotel. Dus we hebben alle tijd. 

In 1924 zaten de 3 grootste auto fabrieken gevestigd in Detroit. Het ging om General Motors, Ford en Chrysler. In 1950 waren er zelfs 296.000 banen in de auto industrie in Detroit. Zo komt Detroit aan z’n naam the motor city. 

Iets over half tien rijden we terrein van the Henry ford op. We halen bij het visitor center onze tickets. Wij gaan alleen voor het museum dat 30 dollar pp kost. Er zijn ladingen school kinderen dit keer dus het is best druk. 

We worden welkom geheten door een vriendelijke meneer waar we even een praatje mee maken. Dan beginnen we aan de tour en starten we bij de auto’s van de presidenten (allemaal van het merk Lincoln) 

Het volgende stuk gaat over treinen. Er staat echt een giga stoom locomotief en verschillende oude treinstellen. 
 

Er is een heel gedeelte gewijd aan de auto race. We zien dragsters, Indy cars en spelen een spel op reactievermogen. 
 

Er is genoeg te zien in het museum. Er is nog een gedeelte over vliegtuigen. Daar kun je zelf ook papieren vliegtuigjes vouwen en kijken hoe ver ze komen. Die van mij wint het van Rob.  

We maken het rondje af langs de Wiener mobile, wat oude tractoren, we mogen nog in een oude auto zitten en zien nog van alles uit het verleden. 
 

Na bijna 2,5 uur staan we weer buiten. Dit was erg leuk om te zien.

We lopen terug naar de auto en rijden richting het Motown museum. Helaas waren alle tours al uitverkocht deze ochtend dus wordt het een foto stop. 

Motown is een Amerikaanse platenmaatschappij die in 1959 werd opgericht door Berry Gordy Jr. in Detroit. De naam is een samentrekking van "Motor City", de bijnaam voor Detroit, en het woord "town". Onder de vele labels van Motown waren Motown Records en Tamla Records de bekendste. Diana Ross’ and the supremes waren het meest succesvol. 

We rijden de snelweg weer op en rijden naar het Heidelberg project. Het Heidelberg Project werd in 1986 opgestart door Tyree Guyton, samen met zijn grootvader. Hun doel was om een buurt in de Amerikaanse stad Detroit, die steeds meer in verval raakte, op te knappen door de leegstaande panden en braakliggende grond om te bouwen tot kunstwerken. We zien vooral een berg troep en ik zie het niet echt wat het nu allemaal moet voorstellen. Tyree zelf staat voor een groepje mensen te vertellen en we gaan we even bijstaan om te luisteren. Het is allemaal maar een beetje wazig net zoals het kunst project zelf. 

Op mijn lijstje staat hart plaza en the fist maar als we bij hart plaza aankomen is alles afgesloten. Over 2 weken racen ze hier door de straten van Detroit en ze zijn druk bezig met de voorbereidingen en tribunes op te bouwen. 

We rijden maar iets door en kunnen bij de riverwalk de auto kwijt op een parkeerterrein. Dan lopen we naar het water en zien aan de overkant Canada liggen. Ik had eerst daar een hotel geboekt maar had geen zin in tol en wachttijden bij de douane. 
 

We lopen een lekker stukje langs het water tot aan hart plaza. We kunnen er met geen mogelijkheid erop. Wel zien we de Fist. Daar kunnen we wel een foto van maken. Dit monument is voor boks legende Joe Louis. 
 

We lopen terug naar de auto en hebben zo een prima rondje erop zitten. 

Als laatste op het lijstje staat het oude trein station : Michigan central station. Deze zijn ze het opknappen op dit moment en dit zou in het voorjaar klaar moeten zijn. 

Michigan Central Station is een monumentaal treinstation in de stad Detroit. Het centraal station van de stad werd gebouwd tussen 1910 en 1913 in beaux-artsstijl naar plannen van Warren and Wetmore in associatie met Reed and Stem. Ten tijde van de bouwperiode was het het hoogste treinstation van de wereld.

We rijden op ons gemak terug naar het hotel om even een uurtje te chillen. Buiten begint het ook wat te druppelen. Binnen doe ik de ogen even dicht. 

Om in de auto sferen te blijven gaan we vanavond eten bij Fords garage. Die hebben we dit jaar in Florida ontdekt. Het is er behoorlijk druk en we moeten 20-30 minuten wachten. Als we aan ons tafeltje zitten duurt het ook nog een behoorlijk lang eer ze de bestelling komen opnemen. Rob gaat voor een bison bacon burger en ik voor de smoked brisket sandwich. Het eten is heerlijk, de portie niet te belachelijk groot en de borden gaan leeg. 
 

Buiten regent het behoorlijk als we terug naar het hotel gaan. Onze ruitenwissers zijn eigenlijk toe aan vervanging. Het is niks te veel. 

Om het hotel in te komen moet je de deur openen met je kamer kaartje. Onder aan de deur ging het al niet echt rap en aan de deur van de kamer al helemaal niet. Geloof dat we wel 30 keer het kaartje erin gedaan hebben. Op het moment dat je denkt ik loop zo naar de receptie doet hij het opeens. 

We kijken wat tv op de iPad. Rob heeft de aflevering van flikken Maastricht aan de gang gekregen dus die is even zoet. Ik kijk de laatste aflevering van de blacklist. Ik ben weer bij. Dan is het nog een kwestie van douchen, foto’s en verslag uploaden en dan lekker slapen.