Dag 7 : Kingman - Sedona

Dag 7 : Kingman - Sedona 

Oh wat een heerlijke nacht. Als een blok geslapen en ik schrik pas om kwart over zeven wakker. Kijk dat is beter. We blijven nog even in bed voor een rondje socials en ontbijten weer op de kamer. Dit keer kunnen we eens koffie zetten op de kamer. Rob eet de kip van gisteren nog op. We kunnen vertrekken. Rond half negen leveren we sleutel in en go go. 

We moeten wat mijlen maken vandaag naar Sedona, 172 om precies te zijn en Rob is bang dat we geen tankstation tegenkomen onderweg (ondertussen al 4 tegengekomen, ben op een gegeven moment maar gestopt met tellen) dus gooien we hem hier nog even vol en poetsen we de voorruit ook maar even. 

We hebben wat lucht uit de banden gehaald in death valley en er ging van de week een lampje branden. Rob vraagt aan een van de heren van het tankstation of ze het even willen checken want nergens staat hier zo’n luchtpomp waar je je banden zelf mee kunt oppompen. De bandenspanning is eigenlijk gewoon perfect en we kunnen op pad. 

Als we bij Williams komen rijden we zo weer de sneeuw in. Er ligt nog een behoorlijk pak naast de weg. Maar waar hoog in de bergen sneeuw te vinden is is er in Sedona niks. Gelukkig maar. In het centrum is het mega druk. 

We gaan gelukkig een wandeling doen maar de eerste parkeerplaats staat afgeladen vol. We vragen aan een ranger waar we moeten zijn en hij verwijst ons naar de Mescal parking. Daar is altijd plek. En zo rijden we een stukje door en inderdaad daar is plek langs de weg. Ik trek de wandelschoenen aan en we beginnen tegen het middag uur aan de wandeling. 

Een van de populairste wandelingen in Sedona is naar devils bridge. En dat is te merken ook. We komen heel wat volk tegen onderweg. 

Op de heenweg is alles bergop en is het af en toe flink klimmen en klauteren op rotsen en soort van trappen. Omdat het druk is moet je af en toe wachten. Niet erg. Kun je mooi op adem komen. 

Na 3,75 km komen we dan na een flinke klim aan bij devils bridge. Hier ligt gewoon wel nog een beetje sneeuw en is het een stuk frisser. Ik ga in de rij staan voor een foto op de brug. Gelukkig gaat het redelijk snel. 

We maken nog wat foto’s voor andere mensen en lopen dan op ons gemak terug. Even weer klimmen naar beneden en achter de meute aan terug naar de auto. 7,5 kilometer gelopen. Netjes. We zijn 2:45 uur onderweg geweest. Bij de auto tanken we vocht bij. Dat is nodig. 

Het is even na drieën geweest en we gaan alvast de spullen naar het motel brengen. Vanavond slapen we in sugar loaf motel. We krijgen kamer 3 en installeren ons. Even rust. Die hebben onze voetjes wel verdiend. En m’n lijf ook. Voel me niet zo top op dit moment. 

We rusten een uurtje en gaan de auto weer in naar crescent moon ranch. Als we aankomen is het park nog maar een kwartier open. Je moet entree betalen van 12 dollar maar voor 1 kwartier is dit belachelijk natuurlijk. We draaien om en rijden naar een uitkijkpunt. Vanaf hier kunnen we ook foto’s maken van cathedral rock. We stoppen nog iets hoger bij nog een uitkijkpunt en rijden dan terug naar het stadje. 

Tijd om nog wat boodschappen te doen. Maar eerst een stop bij de grote blauwe (huh) M. De M van de Mac is hier niet geel maar blauw. Dit komt omdat het beter past bij de rode rotsen van Sedona. Grappig hoor. 

In de Safeway halen we wat nieuwe broodjes, tray water, chippies en reepjes. We hebben honger. Tijd om wat te gaan eten. In de file rijden we naar het centrum. Daar vinden we gelukkig vrij snel een parkeerplaats. 

12 jaar geleden waren we ook in Sedona. Het was onze eerste Amerika rondreis en het was toen allemaal flink kilometers maken dankzij het overvolle reisschema van Kras. We hebben er van geleerd en doen nu op ons gemak en alles zelf uitzoeken. Maar 12 jaar geleden aten we bij de cowboy club en nu weer. En weer nemen we de hamburger. De portie is weer reuze maar wel erg lekker. Vooral de frietjes. 

Na het eten lopen we nog even door het centrum maar veel winkels zijn al dicht en het is ook al donker buiten. We gaan lekker terug naar het hotel. Tijd voor de mol. Gelukkig zitten m’n mollen er nog in. 

Volgens mij heb ik lente oren (soort zonnen allergie) op dit moment. Beide oorschelpen zijn gloeiend heet en hebben vocht blaasjes. Ze jeuken heel erg. Niet echt leuk. 

Ik ben niet fit deze avond. Wellicht toch de zon en de lange wandeling die parten speelt. Geen idee. Maar ik ga lekker op tijd slapen vanavond en morgen hopelijk weer fris en fruitig op. Morgen nog een mooie, lange wandeling in het verschiet.