Dag 5 : Duluth - north shore 61

Dag 5 : Duluth, north shore 61 

Het slapen gaat al iets beter al zit ik wel vandaag om iets over vier rechtop in bed. En slapen doe ik niet meer. Ik vul m’n tijd met m’n telefoon. Als Rob wakker wordt rond half zeven staan we maar op. Er zou ontbijt bij zitten maar door COVID hebben ze het afgeschaft. Dat moet booking wel even aanpassen. En dus eten we maar weer op de kamer. Lekker ontbijt op bed. 

Na de verzorg ronde gaan we op pad. We gaan eerst terug naar Wisconsin. Ik heb de plek van het welkomsbord gevonden en aangezien we deze de eerste dag gemist hadden is het nu een must. We komen niet meer in Wisconsin. Het is een snelle foto stop. Ik moet er nog even een hekje voor overklimmen. Want parkeren bij het bord zelf ging niet. We willen ook het bord van Minnesota op de foto. Maar door de wegwerkzaamheden komen we er niet. De weg ernaar toe is afgesloten. Het komt later wel. We rijden morgen North Dakota in en dan vrijdag Minnesota weer in. Dus het komt goed. 

We rijden naar Enger park waar de Enger toren staat. Enger Tower is een 80 meter hoge stenen uitkijktoren van vijf verdiepingen bovenop Enger Hill. Hij is geschonken door de Noren. Bovenop heb je mooi uitzicht over Duluth. Jammer genoeg is het wat heiig buiten. We zien veel industrie in ieder geval. We nemen nog een kijkje bij de Japanse peace Bell in Enger Park en geven een slinger aan het touw om de bel te luiden. 

We hebben het probleem met de auto nog steeds niet gevonden maar horen het schrapend geluid nog steeds. Rob heeft gisteren een mail gestuurd naar Alamo maar we hebben nog geen antwoord. We moeten nog twee weken met de auto en dus rijden we naar het vliegveld van Duluth waar een filiaal van Alamo zit om te kijken wat mogelijk is. 

Aan de balie doen ze gelukkig niet moeilijk. We leggen het probleem uit en ze zeggen zelf meteen dat het waarschijnlijk een remprobleem is. Rob denkt zelf dat het wiel lager is. Ze hebben alleen geen auto’s staan dus bellen ze naar een ander filiaal. Wat voor auto hebben we?? Ik zeg een full-size (we hebben eigenlijk een intermediate) en meld nog met m’n liefste lach dat een upgrade altijd goed is. Dan krijgen we te horen dat we toch een auto van het vliegveld meekrijgen. Een witte Audi Q3. Oké daar doen we het voor. We krijgen de sleutel mee en lopen de garage in. We rijden de auto naast de Malibu en wisselen alle spullen. Dan brengen we de sleutel van de Malibu naar binnen en go go. 

De Audi is leuk, alles is elektrisch, hij heeft gelukkig ook Apple CarPlay, is zuinig en heeft een zonnedak. Alleen missen we de hoedeplank. Rob had nog gevraagd aan de balie maar werd er raar aangekeken. Geen idee waarom ze die eruit halen. Straks maar even een zwarte deken voor over de koffers scoren. 

De navigatie wordt gezet op Terregouche state park. Dit ligt het verste rijden, 1 uur en 15 minuten en dan rijden we via de North 61 terug en heb ik nog wat stops in het roadbook staan. Het weer is heerlijk, de zon schijnt. Prima temperatuur. Nice. 

Rond elf komen we aan bij Terregouche state park. We parkeren de auto en beginnen aan de hike naar de waterval. Net als ik aan het voorlezen ben wat er allemaal voor een dieren leven stap ik bijna op een slangetje. Hoe snel ik naar achter spring hoe langzaam ben ik met het pakken van de telefoon. Weg slangetje dus geen foto. Als we bij de high falls waterval komen zien we dat het pad afgesloten is. We kunnen hem alleen van boven zien en dat is toch net minder spectaculair. Gelukkig kunnen we wel naar de two end falls. 200 treden  moeten we ervoor omlaag. Rob laat het even voor wat het is. Ik ga wel. Het is een mooie brede waterval. Op de terugweg tel ik de treden. Het zijn er maar 189. Dan lopen we via de camping terug naar de auto. 

De volgende stop is Palisade head. We staan op de rand van de klif en kijken uit op Lake Superior. Het Lake Superior is het grootste meer van de zogenoemde Grote Meren. Het is zelfs qua oppervlakte het grootste zoetwatermeer in de wereld. Het Baikalmeer in Siberië is groter qua inhoud. De Kaspische Zee is eveneens groter, maar bevat zout water. Lake Superior heeft een oppervlakte van 82.000 km² en is daarmee groter dan Tsjechië. Als ik aan het FaceTimen ben met mam horen we opeens iemand vragen of we Nederlands praten. Ja dan doen we. Een vriendelijke jongeman roept dat hij een ex heeft in Nederland. En hij praat nog goed Nederlands ook. Altijd grappig. 

Iets verderop heb je black beach. We zien er een bordje hangen dat er beren zouden zijn. Die hebben ook vast zin in een duik. Het is toch perfect strand weer. We chillen even op het kiezelstrand. 

Op de heenweg had ik al twee grote rode stoelen zien staan. We mogen eigenlijk niet parkeren maar doen het lekker toch. Het is maar even voor een foto te maken. 

Een paar mijl verder vind je Splitrock lighthouse. Je kunt de vuurtoren bezoeken. We pakken twee tickets (12 dollar pp) en met die tickets mogen we het huis van de lighthouse keeper, de vuurtoren zelf, het huis met de misthoorns en de olie ruimte in. Het huis van de vuurtoren wachter is totaal gerestaureerd en het lijkt alsof je terug naar 1912 gaat. De vuurtoren zelf zijn ze begonnen met bouwen in 1909 nadat in een grote storm in 1905 29 schepen vergaan zijn. De vuurtoren is nu niet meer in gebruik maar wel een icoon hier langs de north shore. In het theater kijken we nog een film over de geschiedenis. Na de film zie ik dat Ajax met 4-0 heeft gewonnen. Lekker bezig !! 

Je kunt de vuurtoren ook vanaf het strandje bekijken. Dus lopen we weer een bende trappen af (en op natuurlijk) 173 treden tellen we. Het is wel een mooi plaatje. Zeker met die strak blauwe lucht. En het is overal zo rustig hier. We zijn gewoon alleen op het strandje. Wat een verschil met vorige vakanties waar je staat te duwen en je kapot ergert aan mensen die nergens naar kijken. 

Laatste op de planning is Gooseberry falls state park. Rob stopt netjes bij het welkomsbord. Hij begint het te leren. Dan rijden we de parkeerplaats op en zoeken een plekje in de schaduw. Het is best warm in de zon vandaag. We lopen via het visitor center naar de watervallen. We beginnen met de upper falls, dan de middle en als laatste de lower falls. Het blijft leuk, klimmen en klauteren om net even wat dichterbij te komen. Als we het gezien hebben gaan we terug naar de auto. 52 verdiepingen vandaag zegt m’n Apple Watch. We hebben genoeg trappen gezien en gelopen voor vandaag. 

We gaan op jacht naar een zwarte deken voor over de koffers. Ik heb een Target gezien in Duluth en laat daar vlakbij een Texas Roadhouse liggen. We hebben zin in een steak. Eerst moeten we nog een klein uurtje terug rijden naar Duluth. 

Wat een verademing deze target ten opzichten van de Walmart van laatst. Lekker ruim en schoon. We vinden er twee grote zwarte handdoeken. Die gaan mee. Morgen eens zien of het goed komt in de auto. 

Knor knor honger !! In een paar minuten staan we voor de Texas Roadhouse. Waar het trouwens best wel druk is. Niks geen personeelstekort. Hier lopen genoeg mensen rond. We krijgen een booth en vallen meteen aan op de warme broodjes met kaneel boter. Zoooo lekker. We bestellen beide een sirloin steak. Rob met mais en zoete aardappel. Ik met een salade en loaded gepofte aardappel (met zure room, spekjes en kaas). De salade komt altijd vrij rap. Op de rest moeten we even wachten maar het is het waard. Het smaakt heerlijk. De bordjes gaan leeg. We betalen de rekening en gaan terug naar het hotel. Klaar voor vandaag. 

De WiFi in het hotel is echt prut. Ik probeer de samenvatting van Ajax te kijken maar zelfs dat lukt niet. Laat MasterChef maar even zitten vandaag. Morgen nieuwe poging. 

Zo nog eens zien wat er morgen nog te zien is onderweg. Ik heb wel wat dingen in het roadbook staan maar kan altijd nog eens kijken voor leuke dingen. Morgen gaan we naar Fargo (ja van de film en serie). Het is best een ritje. Ongeveer 350 km maar in de nieuwe auto is dat geen ramp. 

Tot morgen !!