Dag 22 : Milford - Newark - Londen - Brussel - Spaubeek

Dag 22 : Milford - Newark - Londen - Brussel - Spaubeek 

Ondanks de storm hebben we toch aardig geslapen. Het bed was wat aan de kleine kant maar lag wel heerlijk. Ik schrik om half 6 wakker en bedenk me dat de zon 7 minuten later opkomt. Dus sta ik even snel op om te genieten van een mooie zonsopkomst. Slapen doe ik daarna niet meer. 

Ik zie dat de vlucht van gisteren gewoon 4,5 uur vertraging had en pas laat in de nacht is vertrokken. Nu maak ik me wel zorgen. Ik app naar United of ze wat voor me kunnen betekenen. 

Rob is ondertussen ook in het land der levenden en we maken een ontbijt klaar.  Vandaag schijnt de zon wel weer dus ik loop voor de race nog even snel naar het strand. daar klets ik even met Kathy en loop dan weer snel terug voor de start.

We kijken naar Max die na een super weekend superieur naar de overwinning rijdt. Geweldig gedaan !!! 

Ondertussen hebben we alles ingepakt en zijn we klaar. United heeft nog geappt dat ze denken op tijd te zijn vandaag en als we willen om boeken naar de rechtstreekse vlucht het 1023 dollar kost. Nou laat maar. We gokken het erop. 

We smeren nog een broodje en genieten van onze lunch met het geluid van de zee op de achtergrond. Ik zou hier wel aan kunnen wennen. 

Om 12:00 uur nemen we afscheid van Kathy en Jack (die trouwens heel veel weg heeft van dr. Phil) en laden we voor de laatste keer de auto in. Het is ongeveer 3,5 uur rijden naar de car rental dus we kunnen op ons gemak doen. 

Na 1:30 uur rijden gaan we de staat Pennsylvania weer in. De TomTom laat ons namelijk via Philadelphia rijden. Rondom de stad is het druk en staan we regelmatig stil of rijden we langzaam. Het is weekend mensen. Blijf lekker thuis. 

Rond drieën rijden we de staat New Jersey in. Hier is ons avontuur 3 weken geleden begonnen. We moeten dan nog een dik uur rijden. 

We moeten nog een boodschapje doen bij de Walmart. Ik heb pap wat chocola beloofd en ik heb het meeste van z’n lijstje gekregen. Zelf neem ik twee grote zakken m&m’s mee. De caramel en almond versie. 

Vlak voor de car rental tanken we de auto vol.  Er gaat nog 5,95 gallon in. Rondom Newark is het druk, heeel druk zelfs. Maar we krijgen de auto heel bij Dollar. We hebben deze vakantie 3844 mijl gereden met Máxima. Omgerekend is dat 6150 kilometer. Toch een behoorlijke afstand terwijl ik zelf het idee had dat het minder rijden was dit keer. 

We pakken de AirTrain naar terminal C waar we de koffers kunnen inleveren. Althans dat denken we. Als we bij de bagage drop off staan krijgen we een rood scherm. We hebben assistentie nodig. We worden verder geleid naar een andere balie. Hier lukt het ook niet bij de kiosk. De mevrouw brengt ons naar de computer en ziet dat ze die tweede vlucht erin hebben laten staan. We hebben een dubbele reservering. We moeten naar travel assistance waar een mega rij staat. Het schiet natuurlijk niet erg op. Als we aan de beurt zijn na 25 minuten halen ze de tweede reservering eruit en worden onze koffers gelabeld. Hehe eindelijk. Dan kunnen we ze afgeven bij de balie. Zo die zijn we eindelijk kwijt. 

Het is even zoeken maar de rij van de security. Hier staat weer een behoorlijke rij. Gelukkig loopt deze aardig door. Schoenen uit, jas uit, iPad uit tas, je kent het wel. Gelukkig geen gekke dingen dit keer en zijn we hier zo door. 

We lopen rustig naar onze gate waar we nog een tussenstop hebben bij Customs burger voor een laatste hamburger. Rob eet daarna ook nog het laatste broodje met chocopasta nog op. We zijn klaar om te gaan. 

We ploffen bij de gate c136 neer. Tot nu toe gaat alles goed en op tijd. Ik raak aan de praat met een aardige mevrouw die 2 weken naar Europa vliegt. 

Op het moment dat de boarding moet beginnen om 20:10 uur begint het gelazer. Het vliegtuig moet dan nog schoon gemaakt worden. Dit gaat ongeveer een half uur duren. Zucht. Als het half uur om is komt de volgende aankondiging. Het duurt nog eens 20 minuten voor de security check. Maar wij hebben een aansluiting in Londen. En nu dan? Ik ga aan de balie alvast vragen. De volgende Brussel airlines vlucht is pas om 17:55 uur. Dit zou betekenen dat we 7,5 uur vast zitten op Heathrow. Maar dat is voor latere zorg. Ze kan nu nog niks voor me doen. 

Uiteindelijk beginnen we om 21:20 uur met boarden en komen we om 22:14 los van de slurf. Dan taxiën we nog eens 20 minuten en dan stijgen we eindelijk op om 22:35 uur. Dit is dus weer anderhalf uur later dan gepland. Aan onze kant zien we Manhattan mooi verlicht. Dag New York !!! Dag Amerika. Hopelijk tot snel. 

Wij slaan de maaltijd over en proberen wat te slapen. Het is weer frisjes in het vliegtuig en ik klaag bij de steward. Die zet daarna de temperatuur iets hoger. Slapen gaat redelijk. Het zijn van die hazenslaapjes. En we hebben behoorlijk last van turbulentie onderweg.  

Het gaat heel erg spannend worden of we de aansluiting gaan halen. We landen om 10:30 uur en onze vlucht naar Brussel vertrekt om 11:05 uur. Zodra het vliegtuig aan de grond staan hebben wij de tassen al vast. We zitten helemaal achteraan maar weten ons vrij snel naar voren te praten. Dan begint de race tegen de klok. Eerst moeten we een half vliegveld door rennen. Bij de controle is gelukkig bijna helemaal geen rij en die er staat laat ons voor. Helaas krijg ik nog een extra controle en moet ik ook nog m’n schoenen uitdoen. We hebben dan nog 10 minuten of zo. Ook bij de douane mogen we voor. Het gaat gelukkig allemaal snel en dat is wel eens anders geweest op Londen. Oké gate A20. Rob je moet naar rechts…. RECHTS !!  We rennen naar de gate en zien tot onze verbazing dat ze nog moeten boarden. Voor niks zo hard gerend. Denk wel record. In 20 minuten door security en douane op Heathrow. 

Ondertussen knal ik weer een vreselijke hoestbui in. M’n keel is droog van het rennen en er zit een kriebel in die ik niet weg krijg. Zwaar irritant. Zelfs met een snoepje en water lukt het niet. Ik krijg het er stik benauwd van en blijf de hele vlucht hoesten. 

Maar goed we zitten. In het smurfen toestel van Brussel airlines. We hebben een rijtje van drie voor ons twee. Ook wel relax. Ook hier is weer wat vertraging. Er zijn zes mensen niet in het vliegtuig maar hun bagage staat er wel in. Die moet er dus uitgehaald worden vanwege de veiligheid. Om 11:37 uur gaan we taxiën en is het even file rijden naar de startbaan. 12:00 uur heeft de piloot flink gas en gaan we de lucht in. Op naar huis. 

Dat was een heel kort vluchtje. Het was krap 35 minuten. Als we in de bus stappen naar de douane en bagage band zien we op de zoek mijn app dat de koffers nog in Londen staan. Nee hè. Dat weer. Na de douane lopen we maar meteen door naar de lost and found en geven onze klacht door. De koffers staat inderdaad nog in Londen en komen pas om 19:55 uur aan. We vullen een formulier in en ze worden morgen netjes thuisgebracht. Raar dat je het vliegveld uit loopt zonder bagage. Dit is al de tweede keer dit jaar. 

Ondertussen had ik pap al gebeld. Die komt ons ophalen maar wacht op een half uur van de luchthaven op ons telefoontje. Hij mag namelijk niet te lang bij de kiss and ride staan. Wij zoeken ondertussen hoe we bij de parkeerplaats komen. Na drie rondjes met de lift zijn we er eindelijk. Pap komt vijf minuten later aanrijden. Gauw instappen en naar huis. 

Nu echt naar huis. Tegen de klok van 4 rijden we Spaubeek binnen. Het zit erop. Het was een geweldige vakantie met veel leuke, gave en coole dingen. En weer een nieuw stukje Amerika voor ons. 

Bedankt voor het meelezen en tot de volgende…….