Dag 2 : Alamo - Amargosa valley

Dag 2 : Alamo - Amargosa valley 

Als je om half acht in slaap valt om vervolgens om half negen al weer wakker te worden klopt iets niet. Gelukkig val ik snel weer in slaap tot iets over drieën. Na een klein rondje socials slaap ik verder tot iets over vijf en schrik dan om tien voor zes wakker. Prima. Doen we het voor. 

Ik praat even met het thuisfront en sta dan maar op. Het is echt koud op de kamer en op de iPhone staat dat het -3 buiten is. Brrrrr. Snel aankleden en de airco beetje alles laten opwarmen. Bij de receptie haal ik warme koffie en een beker warm water (theezakjes waren er niet) en we smeren een broodje op de kamer. We hebben deze vakantie nergens ontbijt bij de kamer dus doen we het maar zo. 

Rond kwart over zeven checken we al uit. We zijn er klaar voor. Het is ijskoud buiten en op de voorruit zit ijs. We hebben geen krabber in de auto dus zetten we hem even in de zon met volle speed verwarming aan. 

Als het ijs weg is gaan we op pad. Eerste stop is bij Chrystal springs een kleine 20 minuten verderop. Hier ligt een ufo crash site. We rijden namelijk langs Area 51. Dus gaan we nog een paar aliens zien vandaag. Helaas is het winkeltje met verse jerkey nog niet open. Maar de muurschildering is gaaf. Wel is het steenkoud buiten. 

We slaan vanaf daar linksaf richting Rachel en rijden de ET highway op. Uiteraard moet er een foto gemaakt worden bij het bord. 

Als we vijf minuten verder zijn zie ik in mijn roadbook dat we het alien research center gemist hebben. Oh, zegt Rob, dat heb ik gezien. Maar stoppen ho maar. Dus rijden we even een stukje terug om de gigantische alien op de foto te zetten. (Hoe heb ik hem kunnen missen)

De weg is waanzinnig mooi. Kaarsrecht lange stukken met aan beide kanten bergen met toppen vol sneeuw. Hoe hoger je komt hoe meer sneeuw je ziet. Het is prachtig weer met de zon en helderblauwe lucht. Super. 

Opnieuw op de rem en terug. We hebben de black mail box gemist. In deze brievenbus kun je je post voor de aliens stoppen. Er liggen zelfs een paar gympies in. 
 

Bij Rachel stoppen we bij little Aleinn. Ook hier weer heel veel alien spul. Er zit hier een restaurant bij maar het is nog te vroeg om iets te gaan eten. Het is pas negen uur. 

We rijden iets terug en gaan de back gate road op. Een onverharde weg die ons naar de north gate van area 51 brengt. Het is 12 mijl hobbelen en uitkijken voor overstekende koeien.  

Dan doemt de ingang voor ons op. Toch wel spannend hoor. Het is natuurlijk super beveiligd hier en de camera volgt elke stap die je zet en beweegt met ons mee. We maken snel wat foto’s en stappen de auto weer in. Terug naar de gewone weg. 

Het is nog 99 mijl naar Tonopah. Het is echt rustig op de weg en het enige waar we af en toe voor moeten stoppen zijn overstekende koeien. Je rijdt hier door een zogenaamd open range gebied. Koeien mogen hier dus overal lopen en dan steken ze wel eens voor je de weg over. 

We stoppen onderweg nog bij een rest area waar we met de voetjes in de sneeuw staan. En het welbekende  huisje opzoeken voor een sanitaire stop. De doorgewinterde Amerika ganger kent ze wel. Ze zijn meestal wel redelijk schoon en er is altijd wel toiletpapier. 

Dan rijden we Tonopah in waar we eerst maar even gaan tanken. We hebben al wat mijlen erop zitten en gooien er 11,11 gallon in. Kunnen we weer even vooruit. Prijs per gallon is 3,29 dollar. 

In Tonopah staat het worlds famous clown motel en daar gaan we even een kijkje nemen. Het is een beetje creepy zeker omdat het ook nog eens naast een oude begraafplaats ligt. Ze zeggen dat het spookt. Ook de man aan de balie zegt het. Ik wil het liever niet meemaken. Kijken prima, slapen laat maar zitten. Ze hebben er 7 thema kamers die echt vol met clowns zijn zoals de exorcist en IT kamer en in het museum staan meer dan 5600 clowns in alle soorten en maten. 

26 mijl verderop vind je het oude mijnstadje Goldfield. Dit was ooit een wervelde stad in de goud tijd met 20.000 inwoners. Nu zijn het nog maar een paar honderd. We parkeren bij het haunted Goldfield hotel (die trouwens leeg staat) en maken een rondje door de stad en langs de oude gebouwen. Er is nog genoeg oude meuk te zien. 

 

Net buiten het stadje vind je het international car forest. Hier staan oude auto’s, bussen en motors ingegraven en bespoten met graffiti. Ik ruil even m’n schoenen want er ligt aardig wat sneeuw en alles is zompig en modderig. Geen goed plan met gympies. We banjeren door de sneeuw en bekijken de kunst. Het is wel echt gaaf voor de foto’s zo die sneeuw. Dan glibberen we terug naar de auto. 

We missen de afslag naar Goldpoint (een oud mijndorp) maar zien iets later dat het best omrijden was. Niet erg dus.

We rijden door naar Beatty. Hier ligt een oud vliegtuig bij Brothel Angel’s ladies. Prima voor een foto- en snack stop. 

We pikken Rhyolite vandaag ook nog even mee. Bij de afslag komen we een groepje burros (ezels) tegen. Rob wil ze gaan aaien. Ze zijn nieuwsgierig en komen ook vriendelijk goede dag zeggen. 
 

Als Rob klaar is met ezels knuffelen rijden we door naar het Goldwell open air museum. Hier waren we in 2018 ook al eens. Er is niet veel veranderd.

Bij het Tom Kelly glass bottle house wel. Daar staat opeens een groot hek omheen. En de oude verroeste pick up truck is weg. 

We pakken de ruïnes van de school, bank en winkels nog even mee. Dan krijg ik van mam m’n eerste verjaardagsappje. In Nederland is het al m’n verjaardag, hier moet ik nog 9 uurtjes wachten. 
 

Bij het oude trein station hebben ze net een bus bejaarden leeg gelaten. Dus wachten we even voor de foto’s. Ook deze staat tegenwoordig achter een hek. Dat was echt een paar jaar geleden anders. 
 

Tijd om richting onze eindbestemming te gaan van vandaag. We nemen de route door death valley en genieten al van het uitzicht. De temperatuur is maar 12 graden. Dat is even wat anders dan de 50 graden die we twee keer eerder hebben meegemaakt. Prima wandelweer voor morgen. 

Rond vijven komen we aan bij Longstreet hotel and casino, ons onderkomen voor de komende twee nachten precies op de staatslijn van Nevada en Californië. We checken in en krijgen kamer 211. Als we de deur willen open maken werkt het kaartje niet. Ik ren snel terug naar de receptie om het te laten fixen en dan kunnen we onze kamer betreden. Even een snelle bed check en plof. We hebben veel gezien vandaag en we zijn allebei best moe. 

Nu het nog licht is lopen we nog even naar buiten om de mega koe op de foto te zetten die naast ons hotel staat. Big Bovine of the desert heet ze. De zon is al achter de bergen en het is hier vrij vroeg donker.

We hebben honger. Er zit een café bij het hotel en de kaart ziet er prima uit. We gaan beide voor een burger. Het duurt even maar dan krijg je wel wat. De borden gaan vrijwel leeg. We betalen de rekening en gaan terug naar de kamer. Het is mooi geweest voor vandaag. 

We zoeken de foto’s uit, gaan lekker warm douchen en kijken nog een serie. Zal geen late worden vandaag. M’n lichaam zit nog duidelijk in een andere tijdzone en ik merk dat ik behoorlijk slaap dronken ben. 

Morgen ga ik mn verjaardag vieren in Death valley. Zin in.