Dag 11 : Des Moines - Topeka

14 september 2022 - Topeka, Kansas, Verenigde Staten

Dag 11 alweer. We zijn al over de helft. De dagen vliegen hier voorbij en we doen en zien genoeg. Maar voor mij kunnen ze niet snel genoeg gaan op dit moment.

Toen ik wakker werd na een goede nacht slapen had ik een appje van m’n moeder dat ik meteen moest bellen. Het ging niet goed met Toef. En dus hing ik om zes uur al aan de lijn met m’n moeder en tien minuten later met Maud.

Maud, onze poezen oppas, is vanochtend met spoed met Toef maar de dierenarts gegaan. Ze had moeite met lucht krijgen bij het eten. Ze heeft goed contact met mama en samen besloten te bellen. Ze kon gelukkig snel komen. De dierenarts haar nagekeken en heeft meteen het biopt gepakt onder een roesje. Bij het prikken kwamen ze bij een hard kapsel. Die hebben ze doorgeprikt en toen kwam er pus en bloed uit. Ze hebben meteen een drain aangelegd om de holte leeg te laten lopen. De uitslag gaat een week duren. Toef is aan het wakker worden en Maud kan haar straks gaan halen. Ik vind het vreselijk dat ik niet bij haar kan zijn. Haar kan knuffelen en vasthouden. Qua uitslag kan het alle kanten uit. Is het een tumor, wel of niet kwaadaardig, een cyste of een ontsteking?? Ze krijgt antibiotica mee straks. Pffff wat een gedoe. Dit wil je niet op vakantie. Ze is in goede handen bij Maud en ik ben echt super blij met haar. Ziggy en Toef hebben het super bij haar. En de rest heeft het geweldig bij pap en mam. Ik ben ze mega dankbaar ❤️❤️

Na dit nieuws staan we maar op. We zijn toch wakker. We hebben een ontbijt erbij dus lopen we naar de ontbijt ruimte. De keuze is op zich wel redelijk. We roosteren wat brood en een bagel. Maar ze hebben alleen jam voor erop. Rob gaat de choco pasta halen uit de kamer want die eet geen jam. We maken nog een grote wafel. Die zijn altijd wel erg lekker.

Terug op de kamer wordt alles ingepakt. Tandjes poetsen, wc en gaan. We hebben vandaag ook weer wat kilometers te vreten. En dus rijden we rond 8 uur de parkeerplaats af naar onze eerste stop van vandaag.

Zes van de negentien covered bridges in Madison county zijn bewaard gebleven. En zo staat Madison county bekend als the covered bridge capital of Iowa. We zien 3 van de 6 bruggen. De Cedar covered bridge (bekend van de boek omslag van bridges of Madison county, gebouwd in 1883),

De Cutler-Donahue covered bridge (gebouwd in 1870 door Eli Cox)

en de Roseman covered bridge (deze is de beroemdste en werd gebruikt in de film, gebouwd in 1883). De laatste brug bezorgd me wel natte voeten. Om een fatsoenlijke foto te krijgen moest ik door het hoge natte gras. En zit ik nu met natte sokken in de auto.

In het Winterset city park vindt je Clark tower. Via een offroad pad van 2 mijl kom je er. Onderweg zien we een nieuwsgierig hert. De Clark tower is gebouwd in 1926 als een monument voor de county’s eerste Pioneers.

Winterset is ook de birthplace of John Wayne. Er is een museum ter nagedachtenis van hem. Alleen wij zijn er te vroeg dus is het nog dicht. Naast het museum vind je ook een freedom rock. Hier eren ze alles wat met het leger te maken heeft.

Ondertussen krijgen we bericht dat Toef thuis is. Ze was luid aan het mauwen en zich aan het wassen. Het ziet er niet fraai uit zo’n drain maar hopelijk helpt het. Arm muppie. Ik heb het er lastig mee.

In het dorpje Adair staat een grote gele watertoren met een smiley erop. Die maakt ons weer even aan het lachen. Iowa heeft best veel van de road site attractions. En die watertorens zie je in elk dorp, in elke vorm en maat.

In Audubon staat Albert, the world largest bull. Deze 9 meter hoge en 9,5 meter lange stier staat symbool voor de vleesindustrie in Audubon. Hij staat er sinds 1964. Dit soort dingen vind ik gewoon leuk om even te stoppen. Ondertussen zijn m’n sokken nog altijd nat en leg ik ze maar achter het raam in de zon. Kunnen ze drogen.

In Avoca (half uurtje rijden) staat een Volkswagen kever op spinnen poten. Ook leuk om weer even te stoppen. In het dorpje zelf eten we wat bij een picknick tafel. We hebben nog brood en beleg genoeg. Ondertussen belt Inge met de kids. Quinne heeft goed nieuws. Er was een schrijfwedstrijd op school en zij heeft gewonnen. Samen met nog 4 andere kinderen. Ze mochten een einde schrijven voor een boek over olifanten die gevangen zaten in een boomhut. Donderdag mag ze het boek gaan halen. Super trots.

We besluiten de koffiepot watertoren in Stanton over te slaan. Het was nog een uur rijden en vanuit daar 3 uur naar Topeka. Als we nu naar Topeka gaan is het ook 3 uur. Dan houden we nog tijd over voor Topeka zelf.

Na een uurtje rijden we Nebraska in. Deze staat hebben we al eens gehad en er hangt al een magneetje thuis op het bord maar het is altijd leuk om nog een extra staat mee te pakken. Ik was dus wel te laat voor het welkomsbord.

Het welkomsbord van Kansas is weer een kleintje langs de snelweg. Dat betekend Google goed in de gaten houden, stoel naar voren en camera in de aanslag. Maar we hebben hem. Staat nummer 5 : Kansas.

Na drie uur hobbelen in de auto komen we aan bij de hoofdstad van Kansas : Topeka. We zetten de auto bij het Capitol en gaan ook hier naar binnen. We moeten wel een snel rondje maken. We hebben maar voor een half uurtje in de parkeermeter gedaan. Het is eigenlijk hetzelfde als gisteren. Ook deze dome is erg mooi. Helemaal naar boven gaat dit keer niet.

Na ons Capitol bezoek stoppen we nog even heel snel bij huntoon park. In dit mini parkje vind je namelijk world largest wren (winterkoninkje).

Tijd om naar het hotel te gaan. We zijn een beetje murf. We slapen in de buitenrand van Topeka in een Country inn. Daar krijgen we kamer 223. Prima grote kamer. Lekker groot bed weer. En de randjes van het bed zijn schoon.

Aan de overkant ligt Hooters. Het is op loopafstand. Ook wel eens fijn. Rob gaat voor de burger en ik voor een chicken tender sandwich melt. Lekker met curly fries. De bordjes zijn niet mega groot en alles gaat op. We nemen zelfs een toetje. Een cookie & Cream desert shooter voor mij. Rob neemt de key lime pie maar vind die van mij toch echt wel lekkerder. We zijn wel beide van mening dat deze keten niet op onze must eat lijst komt te staan.